ordained or commanded by God.
ՅԱստուծոյ հրամայեալ, կամորպէս հրաման աւանեալ.
Աստուածահրաման պատուիրան, կամ պատուէր, օրէնք, գործք, յօրինուած. (Ագաթ.։ Տօնակ.։ Եղիշ. դտ.։ Անյաղթ բարձր.։ Մանդ.։ Անան. եկեղ։)
Բանք Աստուածահրամանք. (Մանդ. ՟Ժ՟Ա։)
Ըստ աստուածահրաման (այսինքն Աստուածաշունչ) գրոցս. (Արծր. ՟Ա 1։)
Պատուիրանք աստուածահրամանք։ Յաստուածարհրաման բարբառոյն. (Տօնակ.։)
ԱՍՏՈՒԱԾԱՀՐԱՄԱՆՔ, նաց. գ. χρησμός oraculum Հրամանք առ յԱստուծոյ. պատգամ.
Զաստուածահրամանսն եզակի առ նոսա արարեալ։ Ոմանք աստուածահրամանացն արժանի արարեալ. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)